ঘৰটো নিস্তব্ধ হৈ পৰিল। নন্দিতা মোৰ কাষত পৰি আছিল, তেওঁৰ উশাহ এতিয়াও অসমান, শৰীৰখন গৰম। কোঠাৰ মৃদু আভাটোৱে তেওঁৰ মুখখনত আধা জেউতি উলিয়াইছিল, বুকুখনৰ ধীৰে ধীৰে উঠা-নমা যেন সময়ৰ নিজা তালত চলি আছিল।

একো কথা নহ’ল, কিন্তু এই নীৰৱতাই যেন বহু কথা ক’লে। মনে মনে অনুভৱ কৰিলোঁ—এই মুহূৰ্তটো কেৱল শাৰীৰিক নহয়, ইয়াত আন এক বিশেষ অনুভৱ মিহলি। মই অলপ ওফোন্দি নন্দিতাৰ চকুত চাইলোঁ। সেই চকুত কিবা এটা আছিল—নাজানো নিশ্চয়তা, নাজানো কোনো অব্যক্ত স্পৰ্শ।

নন্দিতাই অলপ লাজ লগা হাঁহি এটা মাৰিলে। তাৰপিছতেই মৃদু কণ্ঠত ক’লে, “জানো… মই কেতিয়াও ভাবি নাছিলোঁ যে এনে লাগিব।”

মই তেওঁৰ হাতখন মেলি ধৰিলোঁ, সাৱটিলোঁ। “কেনেকৈ?” মই ধীৰে ধীৰে সোধিলোঁ।

নন্দিতা অলপ মনৰ ভেতৰত সোমাই গ’ল যেন। অলপ সময় পাছত ক’লে, “যেন মই নিজক নকৰিব লগীয়া লাগে, যেন মোৰ লুকুৱাবলগীয়া একো নাই।” তেওঁৰ চকুবোৰত আভা খন ধুনীয়াকৈ জিলিকি উঠিল। “তোমাৰ লগত এইটো কিছুমান বেলেগ…”

তেওঁৰ কথা শুনি মোৰ অন্তৰত কিবা এটা সৰকি আহিল। মই বুজি পাইছিলোঁ, নন্দিতাৰ বাবে এইটো কেৱল এক মুহূৰ্তৰ তৃপ্তিৰ বিষয় নহয়, ইয়াত বহু গভীৰ কিবা এটা আছিল। মই কোনো উত্তৰ নালাগিলোঁ, কেৱল তেওঁৰ হাতখন অলপ বেছি খাটি ধৰিলোঁ।

ঘৰৰ বাহিৰত ৰাতিৰ স্তব্ধতা, কেতিয়াবা কোনো দূৰলৈ গৈ থকা গাড়ীৰ শব্দ, কেতিয়াবা নিশাৰ বতাহৰ সলনি ধ্বনি—এই সকলোবোৰৰ মাজতো যেন এই অলপ খিনি সময় আমাৰ বাবে একান্ত হৈ পৰিছিল। যেন সময় নিজেই ৰৈ গ’ল… কেৱল আমাৰ বাবে।

নন্দিতাই অলপ সময় মৌন হৈ মোৰ কাষত পৰি আছিল। তেওঁৰ উশাহৰ তীব্ৰতা লাহে লাহে স্থিৰ হৈ আহিছিল, কিন্তু স্নিগ্ধ উষ্ণতাটো এতিয়াও দুয়োৰে মাজত অনুভৱ হৈছিল। মই ধীৰে ধীৰে তেওঁৰ কপালত এটা নীৰৱ চুম্বন দিলোঁ। নন্দিতাই চকু মুদি লাহেকৈ উশাহ পেলালে, যেন এই মুহূৰ্তটো অনুভৱ কৰিব বিচাৰিছিল।

কিছু সময়ৰ পাছত, নন্দিতাই মোৰ ফালে মুখ ফুৰাই মৃদু হাঁহি মাৰিলে। তেওঁৰ চকুত কিবা নিৰ্ভৰতা, কিবা গভীৰ অনুভূতি আছিল। মই তেওঁৰ ওচৰ চাপি গ’লোঁ, দুয়োৰে চকু একেলগে মিহলি হ’ল। আমাৰ ওঁঠবোৰ একে সময়তে স্পৰ্শ কৰিলে—নহয় তীব্ৰ, নহয় ব্যাকুল—এটা স্নিগ্ধ, মিঠা অনুভৱ।

বাতাসত যেন উষ্ণতা আছিল, সময় যেন থমকি ৰ’ল। দুয়োৰে মাজত কোনো কথাৰ প্ৰয়োজন নাছিল, কেৱল এক অনুজ্ঞা, এক সজীৱ অনুভূতি। আমাৰ হালুৱা স্পৰ্শৰ মাজত কিমান সময় কটিল, সেয়া অনুভৱ নোহোৱাকৈয়ে গেল। সেই মুহূৰ্তটো কোনো আকাংক্ষা নহয়, কোনো অবাধ উন্মাদনা নহয়—এটা গভীৰ সম্পৰ্কৰ, এটা নিৰ্ভৰতাৰ প্ৰতিফলন আছিল।

নন্দিতাই লাহেকৈ মোৰ বুকুত মূৰ থ’লে। মই তেওঁৰ কপালত সৰল স্নেহৰ স্পৰ্শ এটা দিলে। বাহিৰত নিশাৰ স্তব্ধতা, কেতিয়াবা অলপ পৰিধি গলা বতাহ, কিন্তু ভিতৰত কেৱল এক শান্তি, এক গভীৰ অনুভূতি।

নন্দিতা মোৰ বুকুত মূৰ ৰখি অলপ সময় মৌন হৈ থাকিল। নিশাৰ নীৰৱতাত কেৱল আমাৰ উশাহৰ শব্দ শুনিব পাৰি। তাৰপিছতে, লাহেকৈ নিজৰ আঙুলিবোৰে মোৰ হাতখনত খেলিবলৈ ধৰিলে। মনে মনে যেন কিবা ভাবি আছিল, কোনো কথা মুখত আনিবলৈ প্ৰস্তুত হৈ আছিল।

অলপ সময়ৰ পাছত, মৃদু কণ্ঠত ক’লে, “তুমি জানানে, মই বহুদিনৰ পৰা এনেকুৱা অনুভৱ কৰা নাছিলোঁ?” মই কিছু সময় নীৰৱ থাকিলোঁ, তাৰপিছতেই সুধিলোঁ, “মানে?”

নন্দিতাই লাহেকৈ মূৰ তুলি মোৰ চকুত চাই ক’লে, “মোৰ জীৱনত সুখ আছে, কিন্তু সন্তুষ্টি নাই। মই অনুভৱ কৰোঁ যে মই মোৰ সকলো অনুভূতি, মোৰ সকলো আশা, মোৰ সকলো বাসনা সংযত কৰি থৈছোঁ। মোৰ স্বামী… তেওঁ কেতিয়াও মোক ঠিককৈ বুজিব পৰা নাই, মই কিয় কেতিয়াবা চুপচাপ হৈ থাকোঁ, কিয় মোৰ অন্তৰৰ গভীৰতাত কিবা অতৃপ্তি আছে, তেওঁ জানিবই নোৱাৰে।”

তেওঁৰ কণ্ঠত এক বিষাদ মিহলি আছিল, কিন্তু তাৰ মাজতে এক শক্তিও আছিল। “তেওঁ মোৰ শৰীৰকো বুজিব নোৱাৰে, মোৰ মনটোতো কেতিয়াও বিচৰণ কৰা নাই। মই জানো, মই কিছুতো অশুদ্ধ কাম নকৰোঁ, কিন্তু মই জীৱনত নিজকে সম্পূৰ্ণ অনুভৱ কৰিব বিচাৰোঁ। মোৰ বহু fantasy আছে, বহু আশা আছে, যিবোৰ মই কেতিয়াও বাস্তৱ কৰি নাপালোঁ।”

নন্দিতাই মোৰ হাতখন শক্তকৈ ধৰি ক’লে, “তুমি মোৰ সৈতে থাকিবানে? মই নাথাকে ক’বলৈ, তুমি যদি নাচাহা, মই একো জোৰ নকৰোঁ। কিন্তু মই এতিয়া নিশ্চিত যে মই জীৱনক বুজি পালোঁ। মই নিজকে পূৰ্ণ অনুভৱ কৰিব বিচাৰোঁ।”

মই একো নক’ৰি কেৱল তেওঁৰ চকুলৈ চাই থাকিলোঁ। সেই চকুত আশা আছিল, কিন্তু তাৰ লগত এক গভীৰ সত্যতা মিহলি হৈ আছিল। নিশাৰ নীৰৱতা আমাৰ মাজত এক অদৃশ্য বন্ধন গঠিব ধৰিলে, যি কেৱল কথাৰে ব্যক্ত কৰিব নোৱাৰি।

মই নন্দিতাৰ চকুত চাই ধীৰে ধীৰে সুধিলোঁ, “তোমাৰ ফেন্টাছীবোৰ কিহে? মই জানিব বিচাৰোঁ।”

তেওঁ অলপ লাজ মাৰি হাসিল, কিন্তু তেওঁৰ চকুত এক গুপ্ত উত্তেজনা পৰিস্ফুট হৈছিল। অলপ সময় মৌন থাকি, নিজৰ আঙুলিবোৰে বিচনাৰ তাঁৰত খেলাই ক’লে, “তুমি শুনি আচৰিত নহ’বানে?”

মই হাঁহি ক’লোঁ, “নোৱাৰোঁ বুলি ভাবিছানে? সকলো মানুহৰ নিজৰ নিজৰ ইচ্ছা থাকে, কেতিয়াবা কিছুমান ইচ্ছা সাধাৰণ থাকে, কেতিয়াবা বিশেষ। কিন্তু মুঠতে, যতদিন সেইবোৰ দুয়ো পক্ষৰ সম্মতিত হয়, তাত একো ভুল নাই।”

নন্দিতাই মোৰ ফালে চাই অলপ সাহ পেলাই ক’লে, “মোৰ বহু fantasy আছে, কিন্তু এজনক ক’লে শুনি কিমানমান মানুহ ভয় খায় বা বিচলিত হয়। মই কেতিয়াবা ভাবোঁ, মানুহে নোহোৱা কথাবোৰ ভাবি কিয় ভয় খায়?”

মই মৃদু হাঁহি ক’লোঁ, “সঁচাকৈয়ে, সমাজে বহু কথা নিষিদ্ধ কৰিছে, কিন্তু মূল কথা হ’ল ইচ্ছাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে, আৰু যিমানদিন দুয়ো পক্ষৰ সন্মতি থাকে, তাত দোষ ক’ত?”

নন্দিতাই অলপ শান্ত হৈ ক’লে, “তুমি ঠিকেই ক’লা। মই বহুদিনৰ পৰা ভাবি আছিলোঁ, মই কেতিয়াবা মোৰ স্বাধীনতা অনুভৱ কৰিব বিচাৰোঁ, যেন মোৰ ওপৰত কোনো নিয়ন্ত্ৰণ নাথাকে। মই কেতিয়াবা চাইছিলোঁ, দুজনৰ সৈতে একেলগে থকা অনুভৱটো কেনেকুৱা হব।”

মই শুনি অলপ আচৰিত হ’লোঁ, কিন্তু মুখত কিছুমানো প্ৰকাশ নকৰিলোঁ। কেৱল ক’লোঁ, “যদি তুমিতো ইচ্ছা, আৰু সকলো একেলগে সাজু, তেন্তে তাত একো ভুল নাই। ইমান ভয় লগা বা অপৰাধজনক ভাবিবলৈ একো নাই।”

নন্দিতাই চকু তুলি মোৰ ফালে চালেহি, যেন মই সত্যেই সঁচাকৈ তেওঁক বুজি পোৱা মানুহ। অলপ লাজ মাৰি মূৰ নমাই ক’লে, “আৰু এটা fantasy আছে… মই কেতিয়াবা dominant হ’ব বিচাৰোঁ।”

মই এক নিমিষত নন্দিতাৰ সেই লাজ-লাজীয়া অভিব্যক্তি চাই হাঁহি উলিয়াই দিলোঁ, “মানে তুমি শাসন কৰিব বিচৰা?”

নন্দিতাই অলপ লাজ মাৰি মোৰ বুকুত মূৰ থ’লে, “হয়তো… মই এতিয়ালৈকে সদায় controlled হৈ থাকিবলগীয়া হোৱা, কিন্তু মই দেখিবলৈ বিচাৰোঁ, যদি মই control লওঁ, সেইটো কেনেকুৱা অনুভৱ হয়।”

মই তেওঁৰ ওচৰ চাপি গ’লোঁ, “তুমি যি বিচাৰা, মই তোমাৰ কথা শুনিবলে সাজু আছোঁ। জীৱনটো অনুভৱৰ, যদি কিবা নতুন অনুভৱ কৰিবলৈ মন যায়, আৰু যিমানদিন ইচছাৰ ভিত্তিত হয়, তেন্তে তাত একো অপৰাধ নাই।”

নন্দিতাই চকু মেলি মোৰ ফালে চাই থাকিল, যেন তেওঁ প্ৰথমবাৰ কোনো মানুহক নিজৰ সকলো কথাবোৰ বিশ্বাসেৰে ক’ব পাৰি। ৰাতিটো স্তব্ধ আছিল, কিন্তু আমাৰ মাজত নতুন কিছুমান অনুভৱৰ সোঁতা বৈ আছিল…

নন্দিতাই মোৰ চকুলৈ চাই অলপ হাঁহি মাৰিলে। তেওঁৰ চকুত এক অদ্ভুত চকচকনি আছিল, যেন কিবা নতুন অনুভৱ বিচাৰি আহিছে। অলপ আগুৱাই আহি মৃদু কণ্ঠত ক’লে, “তুমি মোক বশ্যতা স্বীকাৰ কৰি খেলিব বিচাৰা?”

এটা অজানা উত্তেজনাই মোৰ শৰীৰ জুৰি বৈ গ’ল। মই কেতিয়াও এনেকুৱা কিবা ভাবি নাছিলোঁ, কিন্তু তাৰ মাজতে এক অন্য ৰকম আনন্দ অনুভৱ কৰি আছিলোঁ। ভাবিবলৈ সময় নোলোৱাকৈ মই উৎসাহেৰে মাথোঁ ক’লোঁ, “হয়, মই চেষ্টা কৰিব বিচাৰোঁ।”

নন্দিতাই অলপ চকু কোঁচাই মোৰ ফালে চালেহি। তেওঁৰ চকুত আনন্দৰ এক অভিব্যক্তি আছিল, যেন তেওঁ ঠিক এই উত্তৰটোৱেই আশা কৰিছিল। অলপ সময় থমকি থকাৰ পিছত, দৃঢ় স্বৰে ক’লে, “এতিয়া আৰম্ভ কৰিম নে?”

মোৰ উশাহটো অলপ বাঢ়ি গ’ল, কিন্তু মনত কোনো সন্দেহ নোহোৱা যেন অনুভৱ কৰিলোঁ। “হয়, এতিয়াই,” মই উত্তৰ দিলোঁ।

নন্দিতাই ভৰি দুখন মেলি  লৈ মোৰ ফালে চালে। যোনী খন ৰঙা পৰি আছিল আৰু ভিতৰৰ পৰা মোৰ sperm অলপ অলপকৈ ওলাই আছিল । তেওঁ চকু  দি মিচিকিয়া হাঁহি এটা মাৰি ক’লে, “তএতিয়া, এই সব চাফা কৰা, কিন্তু হাতেৰে নহয়—তোমাৰ জিভাৰে। আৰু গোটেই sperm khoa মোৰ গীদা একদম clean হব লাগিব, জিভা খন যিমান পৰা যায় ভিতৰৰ পৰা চুপি খাই ল’ব লাগিব।”

মই আচৰিত হলোঁ, কিন্তু তেওঁক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ মনত স্থিৰ কৰিলোঁ। অলপ সময় ল’ৰাই, লাহেকৈ মুখটো যোনীৰ ওচৰলৈ নিলোঁ। ওঠৰ আগ দি যোনী খন স্পৰ্শ কৰিলে, গৰম গৰম  অনুভূতিটো মোৰ শৰীৰ জুৰি গ’ল। জিভা খন সৰসৰাই ভিতৰত নিলো আৰু আলফুলকৈ ভিতৰলৈ নি যিমান অবশিষ্ট আছিল চেলেকি চেলেকি খাই পেলালোঁ।

যোনী খন সম্পূৰ্ণভাৱে চাফা কৰাৰ পিছত মই ওপৰলৈ চাই নন্দিতাৰ প্ৰতিক্ৰিয়া চাব বিচাৰিলোঁ। তেওঁ অলপ থমকি থাকি, গভীৰ চকুতে মোৰ ফালে চাই ৰ’ল। তাৰপিছতে অলপ ওচৰ চাপি অহা গ’ল, “ভাল… মই ভাবিছিলোঁ তুমি লাজ পাবা। কিন্তু তুমি ভালকৈ পালন কৰিলা।”

তেওঁৰ চকুত আত্মসন্তুষ্টিৰ এক আভা দেখিবলৈ পাই মই আশ্চৰ্য হৈ ৰ’ল। এইটো মোৰ বাবে এক সম্পূৰ্ণ নতুন অনুভৱ, কিন্তু তাৰ মাজতো এক গুপ্ত উত্তেজনা অনুভৱ কৰি আছিলোঁ। নন্দিতা ক’ত লৈ যাব এই খেল, মই জানো নাছিলোঁ, কিন্তু মোৰ মনত এখন নতুন কৌতূহল আৰু আশা জাগি উঠিছিল…

মোক আচৰিত কৰি নন্দিতাই ক’লে, **”Good boy! ভাল লাগিছে নে?”**

তেওঁৰ চকুত এক দুষ্টামি মিহলি হাঁহি দেখা পাইছিলোঁ। মই অলপ লাজতে মূৰ জোকাৰি হাঁহি দিলোঁ।

নন্দিতাই আকৌ গিলাচটো মোৰ সন্মুখত ৰাখি ক’লে, “।  এতিয়া অলপ তলফালে গৈ পকোৰ খন খাই দিবা নেকি? মোৰ husband ক request কৰিলেও কেতিয়াও এইবোৰ নকৰে , আৰু মোৰ এইটো fantasy কোনোবাই এইখিনি কৰি দিলে মোৰ নিজকে ৰাণী যেন অনুভৱ হয়” 

তেওঁৰ কণ্ঠস্বৰত আদেশ আৰু অনুৰোধ ৰ এক অদ্ভুত মিশ্ৰণ আছিল। মই একো নকৰি কেৱল তেওঁৰ চকুত চাই থাকিলোঁ। মনৰ মাজত এক নতুন অনুভূতি জাগি উঠিছিল—আত্মসমৰ্পণৰ অনুভূতি।

মই অলপ সময়ৰ বাবে নিজকে যেন  এজ ন দাস ৰ দৰে অনুভৱ কৰিবলৈ ধৰিলোঁ, নন্দিতাৰ আদেশ পালন কৰি আনন্দ পাইছিলোঁ। এইটো মোৰ বাবে এক নতুন অভিজ্ঞতা আছিল, কিন্তু মোৰ মনত অলপো সন্দেহ নাছিল যে মই এই মুহূৰ্তবোৰ উপভোগ কৰি আছোঁ…

লাহে লাহে মই আৰম্ভ কৰিলোঁ । অলপ আগতে যোনী খন খাওঁতে ঘাম, পেচাব আৰু মোৰ নিজৰ বির্য্যৰ এক অদ্ভূত সোৱাদ পাইছিলো , যৌনতা কেনে এক বস্তু , দেখাত জঘন্য কাম এটা কৰিও ইমান তৃপ্তি পাইছলো । আৰু এতিয়া নন্দিতাৰ পোকৰ খন খাবলৈ ললোঁ। ঘামত জেপজেপিয়া হৈ থকা পোকোৰখনত অলপ চলপ মোৰ বির্য্য আৰু নন্দিতাৰ মূত্ৰ মিহলি হৈ আছিল , তাকে মই পৰম তৃপ্তি ৰে সেলেকিব ললোঁ । নন্দিতা যেন স্বৰ্গ গৈ পাইছিল আৰু মুখেৰে আৱাজ কৰিব ললে ।

মই মোৰ মোহাচ্ছন্ন মনৰ লগত মিহলি হৈ নন্দিতালৈ চাই আছিলোঁ। তেওঁৰ চকুত কিবা এক গভীৰ আনন্দ আৰু দুষ্টামি খেলা কৰি আছিল। হঠাতে, নন্দিতাই উঠি অলপ দৌৰ-দৌৰিও কৰিলে, যেন নিজকে অলপ হালকা অনুভৱ কৰাব বিচাৰিছে।

“আজিৰ বাবে thank you…! মোৰ মেচেজ নকৰিবা। এইটো মোৰ অফিচৰ মেইল… তাতে মেইল কৰিবা। বুজিলা? আৰু মই পরৱৰ্তী প্লান কৰি আছোঁ… তুমি মোৰ হৈ থাকিবা, বুজিছানে?”

তেওঁৰ কণ্ঠত আদেশৰ সুৰ আছিল, কিন্তু তাৰ মাজতে এক স্নেহ আৰু আত্মবিশ্বাস মিহলি হৈছিল। মই যেন মন্ত্রমুগ্ধৰ দৰে হাঁহি মাৰি ক’লোঁ, “হয়…!”

ঠিক সেই সময়তে মোৰ মনত অলপ দুষ্টামি সোমাই পৰিল। হঠাৎ, মই নন্দিতালৈ চাই সুধিলোঁ, “নন্দিতা, যদি বেয়া নোপোৱা… তুমি তোমাৰ panty টো দি যাবা নেকি?”

তেওঁ অলপ আচৰিত হ’ল যেন। চকু সৰু কৰি, মুখত মিচিকিয়া হাঁহি লৈ মোক চাই থাকিল। তাৰপিছতেই খিলখিলাই হাঁহি ক’লে, “মই তোমাক একদম ঠিক মানুহটো বিচাৰি পালোঁ, জানানে? কিন্তু কিয়? কি কৰিবা মোৰ panty টো?”

মই অলপ কৃত্ৰিম গম্ভীৰতা দেখুৱাই ক’লোঁ, “এটা স্মৃতি থাকিব। আৰু মাজে-সময়ে সুবাস পাই তোমাৰ কথা মনত পেলাব…!”

নন্দিতাই হাঁহি হাঁহি ক’লে, “ওহ! মোৰ মূত্ৰৰ গোন্ধহে পাবা!”

মই হাঁহি ক’লোঁ, “তোমাৰ দৰে submissive এজনৰ বাবে সেইটোৱেই সুখদায়ক হব…”

এটা দুষ্ট হাঁহিৰ লগত নন্দিতাই তেওঁৰ panty টো মোৰ মুখলৈ দলিয়াই দিলে। মই স্তব্ধ হৈ ৰ’লোঁ, এই অভিজ্ঞতা মোৰ বাবে সম্পূৰ্ণ নতুন আছিল।

কিছু সময় পিছত, নন্দিতাই মোৰ ওচৰ চাপি আহি, মৃদু হাহি মাৰি মোৰ ওঁঠত এটা কোমল চুম্বন দিলে। তাৰপিছতেই, নীৰৱতাৰে বিৰাগৰ সুৰে ক’লে, “বিদায়…”

মই তেওঁক চকুৰে অনুসৰণ কৰিলোঁ, মনত শতধাৰাৰ চিন্তা… আৰু নৱ অনুভৱৰ উত্তেজনা।

ৰাতি মই নন্দিতাৰ পৰা এখন মেইল পালোঁ। বুকুখন অলপ বেছি জোৰকৈ ধপধপাই উঠিল। ল্যাপটপ খুলি মেইলটো পঢ়িবলৈ ধৰিলোঁ—

“মোৰ panty টো চেলেকিছানে নাই…? তুমি যে মইন মানুহ! আৰু… ইমান ভাল performance! তোমাৰ আৰু মোৰ fantasyবোৰ একেবাৰে মিলি যায়… মই যি কৈছিলোঁ, কৰি মজা পোৱা নে? আৰু, মোৰ গীডা খাই কেনেকুৱা লাগিল…আৰু পোকৰ খাই? তোমাক অলপ আৰু practice কৰিব লাগিব, জিভাখন অলপ বেছি ভালকৈ চলিব লাগিব, বুজিছানে? Next plan মই ক’বই আছোঁ… Love you!”

মই একদম উত্তেজিত হৈ পৰিলোঁ। সত্য কথা ক’লে, নন্দিতাৰ যোনী আৰু পোকোৰ লেহেমান কৰি খোৱাৰ সেই অদ্ভুত অভিজ্ঞতা মই পাহৰিব নোৱাৰিছিলোঁ। যেন এটা অচিন চিন্তা, এটা নেশা মোৰ বুকুত সোমাই পৰিছিল। সেই গ্লাছটোৰ গোন্ধ, সেই তিতা-টেঙা-মিহলি সোৱাদ—সঁচাকৈ অনুভৱ কৰিবলৈ লয় লগা, কিন্তু সেইটোতেই যেন এক গভীৰ উত্তেজনা আছিল।

সঁচাকৈ ক’লে, ৰেড লাইট এলেকাত কিছুমান প্ৰষ্টিটিউটৰ যোনী খোৱাৰ অভিজ্ঞতা মোৰ আছিল, কিন্তু নন্দিতাৰ গোন্ধ আৰু প্ৰভাৱৰ লগত তাৰ কোনো তুলনাই নাছিল। নন্দিতাই domination কৰাটো যেন এক বিশেষ নেশা! মই অনুভৱ কৰিলোঁ, নন্দিতাৰ বাবে মই সকলো কৰিব সাজু আছোঁ।

মোবাইলটো হাতে লৈ তৎক্ষণাত মেইলটোত ৰিপ্লাই লিখিবলৈ ধৰিলোঁ—

“তোমাৰ আদেশ অনুসৰি মই একো এৰি দিয়া নাই, সঁচাকৈ অবাক কৰা অনুভৱ! তোমাৰ fantasyবোৰ মোক আৰু গভীৰকৈ আকর্ষিত কৰি আছে… মই জানিবলৈ উত্সুক আছোঁ তোমাৰ পৰৱৰ্তী plan… মই সাজু! তোমাৰ বাবে সকলো কৰিম!”

মেইলটো পঠিয়াই মই কিছুমান মুহূৰ্ত ৰৈ থাকিলোঁ। বুকুত এটা অনাৱিষ্কৃত উত্তেজনা জাগি আছিল। নন্দিতাই মোক ক’ত লৈ যাব? কি নতুন অভিজ্ঞতা পাব? মই জানো নাছিলোঁ, কিন্তু মই নিৰ্দ্বিধাই নিজৰ সকলো সীমা ভাঙিবলৈ সাজু হৈ পৰিলোঁ… নন্দিতাৰ domination ৰ নেশাত মত্ত হৈ!

নন্দিতাৰ মেইলটো পঢ়ি মই একেবাৰে অনুভৱৰ সোঁতত বাগৰি গ’লোঁ। তেওঁ মোৰ উত্তৰ বিচাৰি আছিল, আৰু মই তাৰ বাবে আগতীয়াকৈ সাজু হৈ আছিলোঁ। মোৰ মনত এখন নতুন উন্মাদনা, এখন নতুন অনুভৱৰ সৃষ্টি হৈছিল।

মই অলপ সময় চকু মুদি থাকিলোঁ, নন্দিতাৰ উপস্থিতি যেন অনুভৱ কৰিব বিচাৰিলোঁ। তেওঁ যি কয়, যি আদেশ দিয়ে, মই পালন কৰিবলৈ একোৱেই ভাবিব নোৱাৰোঁ। নন্দিতাৰ ব্যক্তিত্ব, তেওঁৰ আত্মবিশ্বাস, আৰু তেওঁৰ domination ৰ ধৰণটো মোৰ বাবে একেবাৰে নতুন অভিজ্ঞতা।

বাতৰিটো দিয়া মাত্ৰ মই একেবাৰে অস্থিৰ হৈ পৰিলোঁ, কেতিয়াবা নন্দিতাৰ পৰৱৰ্তী মেইল আহিব! মই জানিবলৈ উত্সুক হৈ থাকিলোঁ, তেওঁ কি ভাবি আছে, তেওঁ কি নতুন অভিজ্ঞতা বিচাৰে মোক দিব?

সন্ধিয়া মোৰ মনটো এক অদ্ভুত ভাবনাৰে ভৰি গ’ল। মই জানো নাজানোতে এই সম্পৰ্কৰ মাজত গভীৰভাৱে সোমাই পৰিছোঁ, নন্দিতাৰ শক্তিশালী ব্যক্তিত্ব আৰু তেওঁৰ ইচ্ছা মই অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰোঁ। মই নিজক সম্পূৰ্ণভাৱে সঁপিও দিবলৈ সাজু আছিলোঁ।

এইটো যেন নতুন অধ্যায়, নতুন এক অনুভৱৰ যাত্ৰা… মই অপেক্ষা কৰি ৰ’লোঁ, নন্দিতাৰ পৰৱৰ্তী আদেশৰ বাবে…

নন্দিতাৰ বিদায় লোৱাৰ পিছত মই অলপ সময় স্তব্ধ হৈ আছিলোঁ। তেওঁৰ চোৱাচাওঁ, আদেশভঙ্গী, আৰু গম্ভীৰ অথচ দুষ্ট হাঁহিটো মোৰ মনত এখন গভীৰ ছাঁ এৰি গৈছিল। মই বিচনাত বহি তেওঁৰ এৰি যোৱা কাপোৰবোৰলৈ চাই থাকিলোঁ। তেওঁ যোৱা কিন্তু তেওঁৰ সুবাস, তেওঁৰ স্পৰ্শ যেন এই কাপোৰবোৰৰ মাজত বন্দী হৈ আছিল।

আলফুলকৈ মই তেওঁৰ pantyটো উঠাই নিলোঁ, নাৰীৰ কোমল সুৱাস লগা সেই কাপোৰখন আঙুলিৰে মোহাৰি থাকিলোঁ। তাৰ মিহি কাপোৰখনৰ মাজতে যেন তেওঁ নিজেই আছে। মই অলপ সময় চকু মুদি সেই সুবাসটোক গভীৰকৈ অনুভৱ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ।

তাৰপিছত, মই তেওঁৰ এৰি থোৱা এটা ব্লাউজ হাতে লৈ উভতি-ফিৰতি চালে। কাপোৰটোৰ কোমলতা, তাৰ সজীৱ সুবাস, আৰু তাৰ মাজত বন্দী নন্দিতাৰ অস্তিত্ব যেন মোক আকর্ষণ কৰি আছিল। মই হাতত ধৰি লাহেকৈ মুখৰ ওচৰলৈ নিলে, যেন নন্দিতাক আকৌ এবাৰ ওচৰতে অনুভৱ কৰিব পাৰোঁ।

কিছু সময় মই তেওঁৰ কাপোৰবোৰৰ মাজতে তেওঁৰ স্মৃতি বিচাৰি থাকিলোঁ। এক নতুন অনুভৱ, এক গভীৰ মোহ, আৰু কিবা এটা আনকনীয়া উত্তেজনাই মোৰ মনটো আৱৰি ধৰিলে। মই জানিছিলোঁ, নন্দিতা মোৰ জীৱনত এক নতুন অধ্যায় মুকলি কৰিছে… আৰু মই সেই অধ্যায়টো অনুসৰণ কৰিবলৈ প্ৰস্তুত।

To be continued